بانک مرکزی تایوان اعلام کرد که قصد دارد بانک‌های نگهدارنده ارز خارجی را پس از افزایش ناگهانی ارزش ارز محلی مورد بازرسی قرار دهد. این اقدام به منظور بازگرداندن ثبات به بازار انجام می‌شود و انتظارات از افزایش ارزش دلار تایوانی در حال حاضر به شدت کاهش یافته است. نرخ USD/TWD پس از نوسانات اخیر پایدار شد که به کمک مداخلات و نظارت‌های بانک مرکزی بود. این گونه اقدامات اغلب با هدف مدیریت ادراک بازار و حفظ نظم انجام می‌شود. در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ ایالات متحده، هرج و مرج مشابهی رخ داد و در مدت کوتاهی، ارز محلی به شدت کاهش یافت.

مداخلات بانکی و تأثیرات بازار

در پاسخ، بانک مرکزی معاملات را محدود کرد و به بانک‌ها در خصوص قیمت‌گذاری توصیه‌هایی کرد که منجر به عدم فعالیت در بازار به مدت چند ساعت شد. بانک‌ها موظف شدند که قیمت‌های روز قبل را حفظ کنند با وجود تفاوت‌های بازارهای خارجی، و بانک مرکزی در پایان روز موقعیت‌ها را تسویه کرد. سرمایه‌گذاری‌های خارجی که به کشور وارد می‌شدند، مجبور به تبدیل به ارز محلی بودند که این موضوع برای سال‌ها ادامه داشت. قراردادهای مشتریان تحت تأثیر این سیاست‌های اجباری قرار گرفت، که منجر به زیان‌های مالی به دلیل این سیاست‌ها شد که به منظور کنترل روایت بازار طراحی شده بودند. با وجود تلاش‌ها برای تثبیت وضعیت، تأثیر بلندمدت بر ارز محلی قابل توجه بود. این ارز با احتمال حذف از سبد MSCI مواجه بود، چالشی که بعداً با تمدید ساعات معاملاتی دور زده شد. این تدابیر تأثیرات ماندگاری بر ادراکات از ارزش ارز باقی گذاشت.

الگوهای مداخله و دینامیک‌های معاملاتی

با توجه به اقدامات اخیر بانک مرکزی، دوباره به الگویی آشنا نگاه می‌کنیم—الگویی که در آن مداخلات مستقیم سعی در کاهش نوسانات دارند از طریق ترکیبی از بازرسی‌های نظارتی و راهنمایی‌های قیمتی. تصمیم به بررسی نگهبانان ارز خارجی نشان‌دهنده تلاشی تازه برای بازپس‌گیری موضع بعد از افزایش شدید ارزش ارز محلی است که میز معاملاتی را در هم ریخته است. در حالی که نتیجه منجر به نوعی ثبات برای جفت USD/TWD شده، واضح است که این عادی‌سازی تنها ناشی از نیروهای بازار نیست بلکه از تلاش‌های سیاستی قاطع طراحی شده برای تثبیت ادراکات نشأت می‌گیرد. در سال ۲۰۱۶، از تاکتیک‌های مشابهی استفاده شد وقتی که افت سریع به تحدیدهای نهادی فشار وارد کرد. در آن زمان، همه چیز از تعلیق معاملات تا توقف قیمت‌ها برای کاهش فشار و دوباره تأسیس نظم اجرا شد. بانک‌ها به صورت صرفاً بر اساس منطق بازار عمل نمی‌کردند؛ در عوض، آنها به دستورالعمل‌هایی پایبند بودند که بر کشف قیمت‌های متعارف غلبه می‌کرد. در عمل، این به معنای حفظ قیمت‌ها بدون تغییر با وجود نشانه‌های واضح از بازارهای خارجی بود که نقدینگی را در ساعات معاملاتی کلیدی مختل می‌کرد. معرفی تبدیل‌های اجباری برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی ورود به کشور شرایط FX را بیشتر متعادل کرد. کسانی که به کشور وارد می‌شدند مجبور به نگهداری ارز محلی بودند، اغلب بدون انعطاف‌پذیری که معمولاً در سیستم‌های باز وجود دارد. برای کسانی که پرتفوی‌های پوشش‌دار مدیریت می‌کنند یا به اجرای قراردادهای قابل پیش‌بینی اعتماد دارند، این تغییرات نحوه مواجهه را تغییر داد و ریسک‌های بی‌موردی پدید آورد. به مرور زمان، این قوانین تسویه اجباری نحوه تخصیص اعتماد و ارزش را، هم در سطح محلی و هم در سطح بین‌المللی، بازسازی کرد. بدون تغییر مشخص در چارچوب‌های سیاستی، رویکرد بانک مرکزی با این حال مرزهایی ثابت حول نتایج معاملاتی قابل قبول ایجاد کرد. این دوباره تأسیسات در فضای قراردادهای آینده و مبادلات را تنظیم کرد، جایی که عدم تعادل‌های قیمت باقی‌مانده به آرامی به محدودیت‌های زیرساختی اشاره داشت. آن اختلال برای سازندگان بازار تشدید شد، به ویژه با توجه به این که ارز به‌طور تقریبی از یک شاخص اصلی حذف می‌شود. راه‌حل؟ تنها تغییر ساعات معاملاتی تا ظاهراً در خط با الزامات جهانی باشد، نه لزوماً به‌وجود آوردن شفافیت یا عمق. طرف‌ها باید بر داده‌های موقعیت‌گیری که در تسویه‌های بانک مرکزی نهفته است، تغییرات مستفاد در جریان‌های سفارش و میزان عقب‌نشینی شرط‌بندی‌های بازار تمرکز کنند. ترازنامه‌ها، به ویژه برای آنهایی که در سمت فروش هستند، احتمالاً تا زمانی که وضوح حاصل شود بیشتر دفاعی خواهند بود. اگر چرخه‌های گذشته راهنمایی کنند، آنها محدوده‌های تنگ را حفظ کرده و منتظر تغییر بعدی خواهند بود—و این ممکن است از خود بازار نیاید. اکنون تجارت را شروع کنید – برای ایجاد حساب VT Markets زنده خود اینجا را کلیک کنید